Ύστερα από μια μακριά διαδρομή περίπου 7 μηνών, η οποία ξεκίνησε στην Αεροπορική Βάση Vanderberg, στην Καλιφόρνια, στις 5 του Μάη, το InSight αναμένεται να καταφθάσει τελικά στην επιφάνεια του Άρη στις 26 Νοέμβρη. Το γεγονός αυτό θα αποτελέσει ένα τεράστιο βήμα στην επιστημονική αναζήτηση στο ηλιακό σύστημα και πιο συγκεκριμένα στους εσωτερικούς του πετρώδεις πλανήτες, καθώς το σεισμόμετρο που φέρει το διαστημικό σκάφος πρόκειται να είναι το πρώτο του είδους του που θα εγκατασταθεί ποτέ στην επιφάνεια ενός άλλου πλανήτη, πέραν της Γης.
Το InSight εκτοξεύτηκε πάνω σε έναν πύραυλο Atlas V 401, που κατασκευάστηκε από τη United Launch Alliance. Η ώρα προσεδάφισης αναμένεται να είναι 19:47 UTC (21:47 ώρα Ελλάδος). Ωστόσο, καθώς χρειάζονται περίπου 8 λεπτά για το φως, ώστε να ταξιδέψει από τον Άρη στη Γη, αυτό σημαίνει ότι το “σήμα” της προσεδάφισης θα φτάσει στο Κέντρο Ελέγχου το νωρίτερο στις 19:54 UTC (21:54 ώρα Ελλάδος). Αυτή η ώρα αναφέρεται ως “Ώρα Λήψης Γης – Earth Receive Time” (ERT). Στον σημείο της προσεδάφισης στον Άρη, θα είναι καταμεσής του απογεύματος μια χειμερινής ημέρας.
Το σημείο της προσεδάφισης είναι κοντά στον ισημερινό, περίπου 4.5 μοίρες βόρεια και 135.9 μοίρες ανατολικά, σε μια περιοχή που ονομάζεται Elysium Planitia. Η προσεδάφηση θα αποτελέσει τον τερματισμό ενός ταξιδιού 146 εκατομμυρίων χιλιομέτρων για το διαστημικό σκάφος. Η αρχική αποστολή θα έχει διάρκεια που έχει οριστεί σε ένα αρειανό έτος και 40 επιπλέον αρειανές ημέρες, μέχρι τις 24 Νοέμβρη του 2020.
Η επένδυση των ΗΠΑ στην αποστολή InSight είναι της τάξης των 813.8 εκατομμυρίων δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων 163.4 εκατομμυρίων για το όχημα και τις υπηρεσίες της εκτόξευσης, καθώς και το υπόλοιπο σκάφος και τις λειτουργίες μέχρι το τέλος της αρχικής αποστολής. Επιπλέον, η Γαλλία και η Γερμανία, οι κύριοι συμμετέχοντες από την Ευρώπη, έχουν επενδύσει περίπου 180 εκατομμύρια δολάρια έκαστος, κυρίως για τη σεισμική διασκόπηση (SEIS) και την διασκόπηση με ροή θερμότητας (HP3).
Σύντομο χρονικό της πλανητικής σεισμολογίας
Ο 20ος αιώνας ήταν η περίοδος που η ανθρωπότητα γνώρισε μια θεαματική εξέλιξη στην επιστημονική πρόοδο. Νέα πεδία γνώσεις χαρτογραφήθηκαν για πρώτη φορά στο χάρτη των ανακαλύψεων του είδους μας και τα σύνορά τους όριά τους συνεχώς διευρύνονταν. Ανάμεσα σε άλλα, η σύγχρονη σεισμολογία γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, όπως μπορεί να οριστεί από την εφεύρεση-τομή του πρώτου σεισμομέτρου από τον E. Wiechert, το 1898, που παρείχε τις παρθενικές σεισμικές καταγραφές για ολόκληρη τη διάρκεια ενός σεισμού. Από τότε, η εξέλιξη της ικανότητα να μετράμε, να αντιλαμβανόμαστε και να μοντελοποιούμε τη διάδοση των σεισμικών κυμάτων οδήγησε τη σεισμολογία στο να θεωρείτε το πιο ισχυρό εργαλείο για την εξερεύνηση του εσωτερικού της Γης και συνεπώς άλλων πλανητικών και ουράνιων σωμάτων.
Η επιτυχία ενός σεισμικού πειράματος σε άλλο πλανήτη αναμένεται να έχει τεράστια συμβολή στην κατανόηση του εσωτερικού του, του μεγέθους, σύνθεσης και φυσικής κατάστασης του φλοιού, μανδύα και πυρήνα του. Θα συμβάλει στο να αποκτήσουμε πληροφορίες πάνω σε θεμελιώδη ερωτήματα πάνω στο σχηματισμό και εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος. Επιπλέον, θα βοηθήσει στην κατανόηση του τρόπου σχηματισμού των πλανητών που μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή και θα παρέχει χρήσιμες πληροφορίες που συνδέονται με την κατοικισιμότητα ενός πλανήτη.
Η εξέλιξη της γήινης σεισμολογίας, για περισσότερο από έναν αιώνα, συνέβαλε στο να ανακαλυφθούν εξαιρετικά σημαντικά χαρακτηριστικά του εσωτερικού του πλανήτη μας. Εκατό χρόνια νωρίτερα η ανθρωπότητα δεν ήξερε ποια είναι η σύνθεση του εσωτερικού της Γης, το βάθος των ασυνεχειών μεταξύ διαφορετικών φάσεων. Ακόμα και η ύπαρξη των τεκτονικών πλακών, που προκαλούν φαινόμενα που στην κυριολεξία σείουν τον πληθυσμό μιας περιοχής, δεν ήταν ακόμα γνωστές. Η σεισμολογία αναδείχθηκε ως ένα εξαιρετικό έργαλείο για την λεπτομερή παροχή πληροφοριών που αφορούν το εσωτερικό ενός πλανητικού σώματος, σε τοπική ή παγκόσμια κλίμακα. Έτσι, το εχγείρημα ενός σεισμικού πειράματος με ένα σεισμόμετρο που θα εγκατασταθεί στην επιφάνεια ενός άλλου πλανήτη είναι πρωταρχικής σημασίας για την κατανόηση του εσωτερικού ενός εξωγήινου σώματος.
Η περιπέτεια της πλανητικής σεισμολογίας ξεκινά με το σεισμόμετρο που κατασκευάστηκε για την αποστολή Ranger 3, που επρόκειτο να προσεδαφιστεί στη Σελήνη. Το σεισμόμετρο είχε τοποθετηθεί μέσα σε μια σεληνιακή κάψουλα. Δυστυχώς, το Ranger 3 δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στη Σελήνη και αντίστοιχη μοίρα είχαν και οι αποστολές Ranger 4 και 5. Έτσι, ο στόχος να εγκατασταθεί σεισμόμετρο από μια μη επανδρωμένη αποστολή δεν είχε ακόμα επιτευχθεί.
Στη συνέχεια, ένα άλλο σεισμόμετρο κατασκευάστηκε για το πρόγραμμα Surveyor. Το σεισμόμετρο επρόκειτο να παραμείνει πάνω στο σκάφος. Αν και 5 από τις 7 αποστολές Surveyor κατάφεραν να φτάσουν στη Σελήνη, τελικά καμία από αυτές δεν έφερε κάποιο σεισμόμετρο.
Η πρώτη επιτυχής εγκατάσταση ενός σεισμομέτρου έξω από τον πλανήτη μας έγινε από τους αστροναύτες της αποστολής Apollo 11. Το “μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα” ήταν επίσης επαναστατικό για τη σεισμολογία και άνοιξγε τις πόρτες στο εσωτερικό ενός άλλου κόσμου. Το όργανο του “Παθητικού Σεισμικού Πειράματος” (Passive Seismic Experiment – PSE) κατέγραψε προσκρούσεις μετεωριτών και σεληνιακούς σεισμούς με περίπου 4 χτυπήματα από μετεωρίτες καθημερινά, σε μια διάρκεια αποστολής περίπου 21 ημερών. Η εγκατάσταση του σεισμομέτρου στην επιφάνεια της Σελήνης έγινε από τους πρώτους ανθρώπους που περπάτησαν ποτέ πάνω σ’αυτήν, τον Neil Armstrong και τον Buzz Aldrin, στις 20 του Ιούλη, του 1969.

Η επιτυχής εγκατάσταση του σεισμομέτρου από το πλήρωμα της αποστολής Apollo 11 οδήγησε στην περίληψη ενός καλύτερου σεισμικού σταθμού, με ισχύ από πυρηνική ενέργεια, στις επόμενες αποστολές Apollo που κατάφεραν να φτάσουν στη Σελήνη (Apollo 12, 14, 15 και 16). Αυτό το σύνολο των οργάνων λειτούργησε για περισσότερο από 6 χρόνια, μέχρι το Σεπτέμβρη του 1977.
Το επόμενο βήμα ήταν η εγκατάσταση ενός σεισμομέτρου από μια μη επανδρωμένη αποστολή σε έναν άλλο πλανήτη. Αυτή η εποχή ξεκίνησε με την ανάπτυξη ενός σεισμομέτρου από τις αποστολές Viking. Δυστυχώς, η αρχική ιδέα της εγκατάστασης του σεισμομέτρου στο έδαφος εγκαταλήφθηκε λόγω του βάρους και της αυξημένης περιπλοκότητας του εγχειρήματος. Έτσι, το όργανο έμεινε πάνω στο σκάφος. Σ’αυτή τη θέση, τα επίπεδα του θορύβου πάνω στο σκάφος λόγω και του αέρα που πνέι στον Άρη, ήταν αυξημένα. Ο σκοπός του σεισμικού πειράματος ήταν να γίνει χαρακτηρισμός του επιπέδου του θορύβου στο σημείο προσεδάφισης, να καταγραφούν τοπικά σεισμικά γεγονότα και μεγαλύτερα σε μακρύτερες (τηλεσεισμικές) αποστάσεις). Ο πρώτος στόχος επετεύχθη σε ένα βαθμό, καθώς κατέστη δυνατή μια πρώτη εκτίμηση του θορύβου λόγω του αέρα. Ωστόσο, με την απουσία κάποιας καθαρής καταγραφής μόνο πρώιμες εκτιμήσεις μπορούσαν να γίνουν για τη σεισμική δραστηριότητα, που φαίνεται να είναι αρκετά μικρότερη σε σχέση με τη Γη.
Τα επόμενα δύο όργανα που κατασκευάστηκαν προκειμένου να φτάσουν στον Κόκκινο Πλανήτη δεν κατάφεραν ποτέ να ολοκληρώσουν το διαπλανητικό ταξίδι τους. Όργανα βρίσκονταν στα σκάφη Phobos 1 και 2, που χάθηκαν σε διαφορετικές φάσεις, πριν την προσεδάφιση και εγκατάσταση αντίστοιχα. Λίγα χρόνια αργότερα, ένα σεισμόμετρο μακράς περιόδου και ενός κατακόρυφου άξονα, που βρισκόταν στο σκάφος της αποστολής Mars 96, χάθηκε μετά από αποτυχία του συστήματος προώθησης, που με τη σειρά της οδήγησε στην επιστροφή του σκάφους στη Γη και την τελική βύθισή του κάπου στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Πιο πρόσφατα, η πρώτη προσεδάφιση οργάνων ικανών να καταγράψουν σεισμική δραστηριότητα επετεύχθη στην επιφάνεια του κομήτη 67P/Curyumov-Gerasimenko. Πιο συγκεκριμένα επρόκειτο για επιταχυνσιόμετρα και πιεζοηλεκτρικές πηγές, που βρίσκονταν στα πόδια στήριξης του σκάφους Philae της αποστολής Rosetta.
Η αποστολή InSight και το Σεισμικό Πείραμα της Εσωτερικής Δομής του Άρη
Στις 5 Μάη του 2018, ώρα 4:05 πμ τοπική, το σεισμόμετρο του Σεισμικού Πειράματος Εσωτερικής Δομής (Seismic Experiment of Internal Structure – SEIS) της αποστολής InSight (Εσωτερική Εξερεύνηση με χρήση Σεισμικών Διασκοπήσεων, Γεωδαισίας και Ροής Θερμότητας – Interior Exploration using Seismic Investigations, Geodesy and Heat Transport), εκτοξεύτηκε από την αεροπορική βάση Vanderberg, στην Καλιφόρνια. Πρόκειται να προσεδαφιστεί στο δυτικό μέρος του Elysium Planitia, στον Άρη, στις 26 Νοέμβρη.

Η αποστολή InSight είναι κομμάτι του προγράμματος Discovery της NASA και πρόκειται να είναι η πρώτη που θα εκτελέσει επί τόπου πειράματα για να εξερευνήσει την εσωτερική δομή του Άρη. Ένα από τα κύρια όργανα του InSight είναι το SEIS. Αποτελείται από 2 ανεξάρτητα σεισμόμετρα 3 αξόνων: ένα υπερευαίσθητο σεισμόμετρο ευρείας συχνότητας (very broad band) και ένα βραχέας περιόδου (short period). Αυτή η συνδιαστική αρχιτεκτονική ενός VBB και ενός SP οργάνου χρησιμοποιήθηκε επίσης και σε προηγούμενες αποστολές, όπως οι NetLander, ExoMars και SELENE-2.
Το δεύτερο κύριο όργανο της αποστολής είναι το HP3, ένας διατρητής που πρόκειται να μετρήση τη ροή θερμότητας στα πρώτα μέτρα του αρειανού υπεδάφους.
Τα κύρια όργανα θα τοποθετηθούν στην επιφάνεια του άρη από ένα ρομποτικό βραχίωνα που βρίσκεται πάνω στο σκάφος, το οποίο έχει την ίδια τεχνολογία με εκείνο της αποστολή Phoenix, η οποία κατάφερε να προσεδαφιστεί επιτυχώς περίπου 10 χρόνια νωρίτερα, στις 25 Μάη του 2008.
Οι επιστημονικοί στόχοι της αποστολής InSight μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
Καθορισμός του μεγέθους, σύστασης και φυσικής κατάστασης του πυρήνα
Καθορισμός του πάχους και της δομής του φλοιού
Καθορισμός της σύστασης και δομής του μανδύα
Καθορισμός της θερμικής κατάστασης του εσωτερικού
Μέτρηση του ρυθμού και της κατανομής της εσωτερικής σεισμικής δραστηριότητας
Μέτρηση του ρυθμού της πτώσης μετεωριτών στην επιφάνεια
Ένα επί τόπου γεωφυσικό πείραμα σε έναν άλλο πλανήτη, έξω από τη Γη, με τη χρήση σεισμομέτρου, θα συμβάλει στο να κατανοήσουμε γεωλογικά χαρακτηριστικά του πλανήτη που δεν υπάρχουν στη Γη, λόγω της ύπαρξης της τεκτονικής δραστηριότητας. Επιπλέον, μπορεί να παρέχει πληροφορίες για την κατανόηση μοναδικών χαρακτηριστικών του Άρη, όπως η ημισφαιρική διχοτόμηση, της οποίας η προέλευση παραμένει άγνωστη.
Η σημερινή γνώση για το εσωτερικό του Άρη προέρχεται από παρατήρηση του πλανήτη, τη ροπή αδράνειάς του, η οποία παρέχει πληροφορίες για τη διαφοροποίησή του, καθώς και από πολλές αποστολές, οι οποίες χαρτογράφησαν την επιφάνειά του και μέτρησαν το πεδίο βαρύτητας. Το “αρεοδυναμικό” μοντέλο, όπως το γνωρίζουμε σήμερα είναι αυτό του στάσιμου καλύμματος (stagnant lid), που σημαίνει ότι η λιθόσφαιρα παραμένει ακίνητη. Ωστόσο, πολλά σενάρια για την εξέλιξη του Άρη προτείνονται. Τα πειράματα που θα εκτελεστούν από το InSight μπορούν να δώσουν στοιχεία για τις διαδικασίες που συμβαίνουν στον μανδύα, ο οποίες συνδέονται με την πλανητική δυναμική. Η λεπτομερής διασκόπηση της δυναμικής αυτής μπορεί με τη σειρά της να δώσει πληροφορίες για την κατοικισιμότητα των πλανητών, επιπροσθέτως στα όσα γνωρίζουμε ως σήμερα για το σύστημα των τεκτονικών πλακών, το οποίο θεωρείται θεμελιώδες για την ύπαρξη ζωής στη Γη.
Η σημασία της επιτυχίας της αποστολής είναι μεγάλη για την πλανητική σεισμολογία, καθώς η αποτελεσματικότητα του σεισμικού πειράματος που επρόκειται να εκτελεστεί από απόσταση και πιθανώς ικανοποιητικά αποτελέσματα που θα παρέχουν γνώση για το εσωτερικό των πλανητών θα μπορέσουν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη ενός σεισμικού δικτύου στον Άρη, το οποίο αναμένεται να λειτουργήσει με το ίδιο σκεπτικό που συνέβη στην περίπτωση των αποστολών Apollo. Επιπλέον, θα συμβάλει στη σεισμική εξερεύνηση άλλων σωμάτων, βοηθώντας την κατασκευή ενός νέου σεληνιακού σεισμομέτρου και την εξερεύνηση του δορυφόρου του Δία, της Ευρώπης.
Τι πρέπει να ξέρετε για την προσεδάφιση
Μόλις το 40% των αποστολών που έχουν σταλεί στον Άρη – από οποιαδήποτε διαστημική υπηρεσία – ήταν επιτυχημένες. Οι ΗΠΑ αποτελούν τη μόνη χώρα της οποίας οι αποστολές κατάφεραν να προσεδαφιστούν. Η αραιή ατμόσφαιρα – περίπου στο 1% της αντίστοιχης της Γης – οδηγεί στην απουσία της απαραίτητης τριβής για την επιβράδυνση του σκάφους. Παρά ταύτα, η NASA έχει ένα μακρύ και επιτυχημένο ιστορικό στον Άρη. Από το 1965 έχει καταφέρει να οδηγήσει σε πτήση, τροχιά, προσεδάφιση και τροχοδρόμηση αρκετές αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη.
Το 2008, το Εργαστήριο Προωθητικής (Jet Propulsion Laboratory) της NASA προσεδάφισε το σκάφος του Phoenix κοντά στον Βόρειο Πόλο του Άρη. Το InSight βασίζεται στην τεχνολογία του Phoenix, ενώ αμφότερα τα σκάφη έχουν κατασκευαστεί από τη Lockheed Martin Space. Παρά τις μικρές διαφοροποιήσεις που αφορούν την ασπίδα θερμικής προστασίας και το αλεξίπτωτο, ο συνολικός σχεδιασμός της προσεδάφισης είναι περίπου ο ίδιος: μετά τον αποχωρισμό, κατά τη διάρκεια της πτήσης, η κάψουλα πρόκειται να κατέλθει μέσα στην ατμόσφαιρα. Το αλεξίπτωτο και οι ανάστροφοι ωθητήρες θα βοηθήσουν την επιβράδυνση, ενώ πτυσσόμενα πόδια θα απορροφήσουν αρκετή από την κρούση της προσεδάφισης.
Ένα από τα πλεονεκτήματα των επιστημονικών οργάνων του InSight είναι ότι μπορούν να συλλέξουν χρήσιμες πληροφορίες ανεξάρτητα με το πού βρίσκονται στον πλανήτη. Αυτό απελευθερώνει την αποστολή από κάθε ανάγκη πέρα από το να βρει μια απλή επίπεδη και συνεκτική επιφάνεια για να προσεδαφιστεί (ιδανικά με λίγα πετρώματα). Για το λόγο αυτό η ομάδα του InSight θεωρεί το σημείο προσεδάφισης στο Elysium Planitia “τη μεγαλύτερη θέση πάρκινγκ στον Άρη”.
Οι μηχανικοί του InSight έχουν φτιάξει ένα ανθεκτικό σκάφος, ικανό να ακουμπήσει την επιφάνεια με ασφάλεια ακόμα και αν βρεθεί μέσα σε μια αμμοθύελλα. Το σκάφος έχει μια θερμική ασπίδα που είναι αρκετά παχιά για να αντέξει το χτύπημα από την άμμο καθώς και να αποβάλει όλη την άμμο από πάνω της. Έχει επίσης ένα αλεξίπτωτο το οποίο έχει ελεγχθεί και είναι πιο ισχυρό από εκείνο που χρησιμοποιήθηκε στην αποστολή Phoenix, για την περίπτωση που χρειαστεί να παρέχει μεγαλύτερη αντίσταση λόγω των ατμοσφαιρικών συνθηκών που επικρατούν σε μια πιθανή αμμοθύελα.
Η είσοδος, κάθοδος και προσεδάφιση (entry, descent and landing – EDL) είναι μια διαδικασία που απαιτεί μια συγκεκριμένη ευελιξία όσο αφορά τη διαχείριση του καιρού. Η ομάδα της αποστολής λαμβάνει καθημερινά την πρόγνωση του καιρού μέσω των δεδομένων του Mars Reconnaissance Orbiter της NASA, ώστε να γνωρίζει πώς πρέπει να λειτουργήσει το αλεξίπτωτο και πότε το radar που θα εντοπίσει την αρειανή επιφάνεια.
Είσοδος, Κάθοδος και Προσεδάφιση (EDL)
Το κέλυφος του InSight, με το σκάφος προσεδάφισης εντός του, θα μπει στην ατμόσφαιρα του Άρη με ταχύτητα περίπου 5.5 χλμ το δευτερόλεπτο. Σε περίπου εξίμισι λεπτά, το InSight θα υποστεί την ατμοσφαιρική τριβή πάνω στο κέλυφός του, θα ανοίξει το αλεξίπτωτο και θα ενεργοποιήσει τους αναφλεκτήρες ώστε να επιβραδύνει, πιάνοντας μια ταχύτητα 2.24 μέτρων το δευτερόλεπτο, πριν ακουμπήσει το έδαφος με τα πτυσσόμενα πόδια του. Αυτή είναι η πιο επικίνδυνη ακολουθία ολόκληρης της αποστολής. Με δεκάδες εξαιρετικά σημαντικά βήματα να απαιτούνται για την επιτυχία, αναφέρεται συχνά ως “τα 7 λεπτά του τρόμου”. Αυτά τα λεπτά και οι προηγούμενες ώρες της προετοιμασίας ονομάζονται ως φάση “Είσοδος, Κάθοδος και Προσεδάφιση” (EDL) της αποστολής.
Η κορυφή της ατμόσφαιρας του Άρη είναι στην πραγματικότητα μια βαθμωτή μεταβολή προς το διαπλανητικό διάστημα και όχι ένα ακριβές όριο. Το σημείο εισόδου στην ατμόσφαιρα – το σημείο που έχει οριστεί ως στόχος – βρίσκεται στα 3522.2 χιλιόμετρα από το κέντρο του Άρη. Σ’αυτό το σημείο το InSight θα βρίσκεται περίπου 128 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια και πάνω από το σημείο προσεδάφισης στο Elysium Planitia, για την ακρίβεια περίπου 708 χιλιόμετρα δυτικότερα.
Στο σημείο της εισόδου στην ατμόσφαιρα ο στόχος είναι στην ουσία ένα παράθυρο με πλάτος 10 χιλιόμετρα και ύψος 24 χιλιόμετρα. Για να γίνει κατανοητή η πολυπλοκότητα του να πετύχει η αποστολή αυτό το στόχο, μπροστά στα 479 εκατομμύρια χιλιόμετρα του ταξιδιού από τη Γη ως τον άρη, είναι κάτι αντίστοιχο με το να πετύχει κάποιος γκολ σε μια ποδοσφαιρική εστία από απόσταση 130000 χιλιομέτρων.
Σε σύγκριση με την τομή αυτού του στόχου στην κορυφή της ατμόσφαιρας του Άρη, η έλλειψη που ορίζει την επιφάνεια προσεδάφισης είναι μεγαλύτερη – περίπου 130 χλμ από δύση προς ανατολή και 27 χλμ από βορρά προς νότο. Το σκάφος έχει περισσότερες από 99% πιθανότητες να προσεδαφιστεί επιτυχώς εντός αυτής της έλλειψης. Αβεβαιότητες που κάνουν την έλλειψη της προσεδάφισης τόσο μεγάλη σε σχέση με το στόχο εισόδου στην ατμόσφαιρα περιλαμβάνουν όχι τόσο την ακρίβεια στο να βρεθεί ο αρχικός στόχος, αλλά κυρίως αεροδυναμικούς παράγοντες, όπως το επίπεδο της άνωσης που θα υποστεί το σκάφος, καθώς και άλλες ατμοσφαιρικές μεταβλητές, όπως η ταχύτητα του ανέμου και η πυκνότητα της ατμόσφαιρας.
Ζήστε το τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού
Μπορείτε να έχετε την εμπειρία της προσέγγισης του InSight στον Άρη με τη χρήση της εφαρμογής NASA Eyes on the Solar System (https://eyes.nasa.gov/). Μπορείτε εκεί να ρυθμίσετε την ταχύτητα της προσομοίωσης, ώστε να ακολουθήσετε το ταξίδι της κάψουλας όπως ακριβώς αυτό θα συμβεί τις τελευταίες μέρες και ώρες, μέχρι την είσοδό της στην αρειανή ατμόσφαιρα.
Πώς να δείτε την προσεδάφιση!
Νέα και πληροφορίες για την προσεδάφιση θα υπάρχουν συνεχώς στο NASA TV, στις διευθύνσεις NASA.gov/live, YouTube.com/NASAJPL/live και Ustream.tv/NASAJPL. Μετά την προσεδάφιση θα μπορείτε να δείτε όλη τη διαδικασία στα βίντεο διαθέσιμα στο YouTube και το Ustream, με ολόκληρο το αρχείο της διαδικασίας να είναι διαθέσιμο στο YouTube.com/JPLRaw/live και Ustream.tv/NASAJPL2.
Be First to Comment